පාස්කු ඉරිදා සිදුවීම් ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන් පමණක් නොව, ඉස්ලාමයට අපකීර්තියක් ගෙනඒම සහ මුස්ලිම් ප්‍රජාව අපකීර්තියට පත්කිරීම සහ කොන්කිරීම අරමුණු කරගත් පුළුල් කුමන්ත්‍රණයක කොටසක් බව මුස්ලිම් සංවිධාන පවසයි.
2019 වසරේ එල්ල වූ පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයට වසර 6ක් සම්පූර්ණවීම වෙනුවෙන් මුස්ලිම් සංවිධාන විසින් ඊයේ (20) නිකුත් කරන ලද ඒකාබද්ධ ප්‍රකාශයේ මේ බව දැක්වේ.
එම ප්‍රකාශයේ ඔවුන් වැඩිදුරටත් සඳහන් කර ඇත්තේ, ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත (PTA) යටතේ චෝදනාවක් හෝ වරදකරුවෙකු නොමැතිව මුස්ලිම් පුද්ගලයින් දිගු කලක් රඳවා තබා ගැනීම ගැන කනගාටුවන බවයි.
එනිසා සියලු පරීක්ෂණ තවදුරටත් ප්‍රමාදයකින් තොරව විනිවිද පෙනෙන සහ විශ්වාසදායක නිගමනයකට ගෙන එන ලෙස ඔවුන් වත්මන් රජයෙන් ඉල්ලා සිටියි.
අදාළ ඒකාබද්ධ ප්‍රකාශය පහතින්,
2019 අප්‍රේල් 21 වන දින සිදු වූ ඛේදජනක පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයට අදට වසර 6 ක් සපිරේ. ශ්‍රී ලංකාවේ මුස්ලිම්වරුන් වන අපි, මෙම දරුණු ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවෙන් පීඩාවට පත් වූවන්ට, ඔවුන්ගේ පවුල්වලට සහ සියලුම ප්‍රජාවන්ට අපගේ ගැඹුරු ශෝකය ප්‍රකාශ කරමින්, බැරෑරුම් ලෙස මෙනෙහි කරමු.
මෙම බිහිසුණු ප්‍රහාර අපි නිශ්චිතවම සහ නිසැකවම නැවත නැවතත් හෙළා දකිමු. මෙම අපරාධ සිදු කළ අය ඉස්ලාමය හෝ මුස්ලිම් ප්‍රජාව නියෝජනය නොකරයි. ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් අපගේ විශ්වාසයේ මූලධර්ම සහ අප ආරක්ෂා කරන වටිනාකම් සම්පූර්ණයෙන්ම උල්ලංඝනය කිරීමකි. ආරම්භයේ සිටම, ආගමික විද්වතුන්ගේ මග පෙන්වීම යටතේ මුස්ලිම් ප්‍රජාව අපරාධකරුවන් ප්‍රතික්ෂේප කර හෙළා දුටු අතර, අපගේ පිළිකුලේ ස්ථිර ප්‍රකාශයක් ලෙස ඔවුන්ට ඉස්ලාමීය අවමංගල්‍ය චාරිත්‍ර ප්‍රතික්ෂේප කළහ.
වසර දහසකට වැඩි කාලයක් මුස්ලිම්වරු මෙම භූමියේ පක්ෂපාතී, සාමකාමී, ව්‍යවසායක සහ දායක පුරවැසියන් ලෙස ජීවත් වෙති. ශ්‍රී ලංකාව තුළ අපගේ ඉතිහාසය සාමය සහ දුෂ්කරතා යන දෙකම පවතින කාලවලදී සහජීවනය, පක්ෂපාතී සේවය සහ ජාතිය ගොඩනැගීමේ එකකි. සැලකිය යුතු අන්දමින් අසාධාරණකම්, වෙනස්කම් කිරීම් සහ අපකීර්තියට මුහුණ දුන්නද, අපි සැමවිටම ඉවසීමේ සහ සාමයේ මාවත තෝරාගෙන ඇති අතර, කිසි විටෙකත් අන්තවාදයෙන් හෝ ප්‍රචණ්ඩත්වයෙන් ප්‍රතිචාර නොදක්වමු.
පාස්කු ඉරිදා සිදුවීම් ත්‍රස්තවාදී ක්‍රියාවන් පමණක් නොව, ඉස්ලාමයට අපකීර්තියක් ගෙන ඒම සහ මුස්ලිම් ප්‍රජාව අපකීර්තියට පත් කිරීම සහ කොන් කිරීම අරමුණු කරගත් පුළුල් කුමන්ත්‍රණයක කොටසක් බව පැහැදිලිය. සම්පූර්ණ සත්‍යය හෙළිදරව් කරන ලෙසත්, සැබවින්ම වගකිව යුතු අය – මහ මොළකරුවන්, බිල්ලන් නොව – යුක්තිය ඉදිරියට ගෙන එන ලෙසත් අපි ඉල්ලා සිටිමු. යුක්තිය ප්‍රමාද වීම යනු යුක්තිය ප්‍රතික්ෂේප කිරීමකි. වසර හයකට පසුවත්, සැබෑ වැරදිකරුවන් හඳුනා නොගෙන සිටීම සහ ප්‍රහාර වටා ඇති මූලික ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු නොලැබීම පිළිගත නොහැකිය.
ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත (PTA) යටතේ චෝදනාවක් හෝ වරදකරුවෙකු නොමැතිව මුස්ලිම් පුද්ගලයින් දිගු කලක් රඳවා තබා ගැනීම, අපි දැඩි කනස්සල්ලෙන් අවධාරණය කරමු. එවැනි භාවිතයන් අවිශ්වාසය සහ බිය ගැඹුරු කර ඇත. සියලු පරීක්ෂණ තවදුරටත් ප්‍රමාදයකින් තොරව විනිවිද පෙනෙන සහ විශ්වාසදායක නිගමනයකට ගෙන එන ලෙස අපි ශ්‍රී ලංකා රජයෙන් ඉල්ලා සිටිමු.
ශ්‍රී ලංකාව තුළ ප්‍රචණ්ඩත්වයේ සහ දණ්ඩමුක්තියේ චක්‍ර නැවත නැවතත් මුල් බැස ගැනීමට ඉඩ දී ඇති ආයතන, ව්‍යුහයන් සහ දේශපාලන සංස්කෘතියේ අර්ථවත් පරිවර්තනයක් සඳහා අපගේ ඉල්ලීම අපි අලුත් කරමු. පාස්කු ඉරිදා වින්දිතයින්ට පමණක් නොව, දිගු සිවිල් යුද්ධයේදී දෙමළ සිවිල් වැසියන්, 1971 සහ 1989 කැරලි අතරතුර සිංහල තරුණයින් සහ අලුත්ගම ප්‍රහාර, ගින්තොට ප්‍රහාර, දිගන ප්‍රහාර, මිනුවන්ගොඩ ප්‍රහාර සහ COVID-19 වින්දිතයින්ගේ බලහත්කාරයෙන් ආදාහනය වැනි සිදුවීම් වලදී වෙනස්කම් කිරීම් සහ ප්‍රචණ්ඩත්වය විඳදරාගත් මුස්ලිම් ප්‍රජාවන් ඇතුළුව අසාධාරණයට ලක් වූ සියලුම ප්‍රජාවන් හට යුක්තිය ඉටු කළ යුතුය. සම්පූර්ණ වගවීමක් නොමැති විට, විශ්වාසදායක සහ ඉදිරි දැක්මක් ඇති ජාතියක් ලෙස සාමූහික ප්‍රගතියේ මාවත අපැහැදිලි වනු ඇත.
සාමූහික දොස් පැවරීමට සහ දඬුවම් කිරීමට එරෙහිව නැගී සිටි සහ ඉන් පසුව ඇති වූ දුෂ්කර කාලවලදී යුක්තිය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි අතිගරු මැල්කම් කාදිනල් රංජිත් හිමිපාණන්ට, කතෝලික පල්ලියට සහ සියලු ආගමික හා ජනවාර්ගික කණ්ඩායම්වල බොහෝ පුද්ගලයින්ට අපි අපගේ හෘදයාංගම කෘතඥතාව පළ කරමු. ඔවුන්ගේ ධෛර්යය සහ සහයෝගීතාවය කිසිදා අමතක නොවේ.
ප්‍රජාවක් ලෙස, අපි ඉදිරියට යාමට කැපවී සිටිමු – ආන්තික කණ්ඩායමක් ලෙස නොව, මේ රටේ සමාන හා ප්‍රබුද්ධ පුරවැසියන් ලෙස. අපි සියලුම ශ්‍රී ලාංකිකයින්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ බෙදීම් සහ සැකය සහ ඒවා අවුස්සන බාහිර හා අභ්‍යන්තර සියලු අංග ප්‍රතික්ෂේප කරන ලෙසත්, ප්‍රජාවන් අතර විශ්වාසය ගොඩනඟා ගැනීමටත්, සාමය, අනුකම්පාව සහ සැබෑ ජාතික සමගිය මත පදනම් වූ අනාගතයක් හැඩගස්වා ගැනීමටත් ය.
වින්දිතයින්ගේ මතකයට ගෞරව කළ යුත්තේ වැඩි වෛරයකින් හා අයුක්තියකින් නොව, ශ්‍රී ලංකාව සත්‍යය පවතින, යුක්තිය ඉටු කරන සහ සෑම පුරවැසියෙකුටම – විශ්වාස හෝ ජනවාර්ගිකත්වය නොසලකා – ගෞරවයෙන් හා සමානාත්මතාවයෙන් ජීවත් විය හැකි දේශයක් බවට පත් කිරීමෙනි.