තිරිමාදුර සහ කොතලාවල කලා ක්ෂේත්‍රයේදී බොහෝ දේ එකට එකතුවෙලා කරන මේ යාළුවෝ දෙන්නා ගැන ආයේ අමුතුවෙන් හැඳින්වීමක් කරන්න ඕනෑ නැහැනෙ. මේ දෙන්නගේ මිත්‍රත්වයේ සුසංයෝගය නිසා බිහිවන නිර්මාණ හරිම අපූරුයි. ඒවා සමාජයේ කතා බහට ලක්වෙනවා වගේම. සම්මානයටත් පාත්‍ර වෙනවා. ඒ නිසා අද මේ දෙන්නාට දෙන්නා නැතුවම බැරි යාළුවන් බවට පත් වෙලා.
මේ දෙන්නා එකට එකතු වෙලා කළ අලුත්ම නිර්මාණය තමයි ‘‘නිව්ස්පේපර්’’ චිත්‍රපටය. ආචාර්ය බන්ධුල ගුණවර්ධන, රවීන්ද්‍ර ගුරුගේ සහ එච්.ඩී.ප්‍රේමසිරි එක්ව නිෂ්පාදනය කළ කොතලාවල සහ තිරිමාදුර විසින් තිර රචනය ලියා අධ්‍යක්ෂණය කළ මෙම නිව්ස් පේපර්. මේ දිනවල දිග හැරිලයි තියෙන්නේ. ඒ කියන්නේ මේ දිනවල මෙම චිත්‍රපටය නරඹන්න පුළුවනි. මෙම සිනමා නිර්මාණය එක්තරා විදියකට ලෝක වාර්තා අතරට එක්වෙන චිත්‍රපටයක් විය හැකියි. දන්නා තරමින් කොරෝනා සමනය වෙමින් තිබියදී නැතහොත් කොරෝනා නිසා ලොක්ඩවුන් කර තිබූ රට නැවත විවෘත කළ පසුව තිරගත වන ප්‍රථම චිත්‍රපටයයි. ලෝකයේ චිත්‍රපටයක තිර රචනය ලියා අධ්‍යක්ෂණය කොට එහි ප්‍රධාන චරිත රඟපෑ නළු යුගලයක් මීට පෙර ලෝක සිනමාවට දායාද වෙලා නැහැ. හැබැයි ඒ වාර්තාව තියන්නෙත් මේ අපූරු යාළුවෝ දෙදෙනායි. ඉතින් ඔවුන් දෙන්නාගේ මේ යාළුකම ගැන කතා නොකර පුළුවන්ද? තිරිමාදුර සහ කොතලාවල එක්ක අද අපි කතා කරන්නේ ඒ ගැනයි.
මිනිස්සු ජීවත්වෙන්න ‘ටාගට්’ හොයනවා
– කුමාර තිරිමාදුර
හැබෑට මේ මිත්‍රත්වය පටන් ගන්නේ කොතැනින්ද කොහොමද?
ඉස්සර මම දිවයින පත්තරේ වැඩ කරන කාලයේදී වේදිකා පාරිපාලකවරයෙක් විදියටත් වැඩ කළා. ඒ වන විටත් සරත්, සම්මානයට පාත්‍ර වෙච්ච නළුවෙක්. 2000දී 2001 විතර එයා හොඳම නළුවට සම්මාන ගනිද්දි මම සම්මාන ගත්තේ වේදිකා පරිපාලනයට. එහෙම සිටියදි පුද්ගලික හේතුමත මම දිවයිනෙන් අයින් වුණා. ඒ වන විට දෙරණ නාළිකාව ආරම්භ වෙලා තිබුණේ. දිලිප් ජයවීර මහත්තයාවත් ටිකක් විතර අඳුරගෙන හිටියෙ. ඒ කාලයේ පකිස්පුවත් කියාල සරා සහ මම ප්‍රෝග්‍රෑම් එකක් කළා. අංගාරේ – ඉංගාරේ දෙන්නට දෙන්නා. ටෙලිනාට්‍යවල රඟපෑවෙත් අපි දෙන්නා එකට. ඊට පස්සේ රඟපාන අතරේ පිටපත් ලියන්නත් ගත්තා. ඔය පිටපත් ලියන වැඩෙන් එක්තරා විදියක හොඳ සංකලනයක්. හේතුව ‘‘සරා’’ කොළඹින් එහාට වෙන්න ගමක ගොවිතැනක් එහෙම කරගෙන සිටි පවුලකට අයත් අමුම – අමු ගොවියා. මම කොන්ක්‍රීට් වනාන්තරයක හැඳී වැඩුණු සොයිසාපුරේ ජීවත් වුණ අමුම අමු රස්තියාදුකාරයෙක්. මේ නිසා ගැමි පරිසරයේ සියලු කරුණු කාරණා සරා දැන සිටියා සේම, නගරයේ කරක් ගහලා හිටපු මට නගරයේ දේ දැනගෙන සිටීම නිසා අපි ලියන පිටපත් වලට ඒක හොඳ සංකලයක් වුණා.
මම අද රහසක් කියන්නම්. රහසක් කිව්වේ එදා අපි ‘‘තණ්හා රති රඟා’’ ෆිල්ම් එකට දාලා තිබුණේ ‘‘ජැෆ්නා ටු කළම්බු’’ කියලයි. ඒත් අවසාන තීන්දු තීරණ ගන්නේ අධ්‍යක්ෂවරයා නිසා. අපි ඔහුට ඒ ගරුත්වය දුන්නා.
ඔබ කියන්නේ ඔබ කියන විදියට අමුම අමු ගොවියා සහ අමු රස්තියාදුකාරයා කියන සංකලනය නිසා හොඳ පිටපතක් ලියන්න ඒ අත්දැකීම් මුල් වුණාය කියලද?
ඔව්, ඒක තමයි ඇත්ත. මේ රටට අයි.එස්. ත්‍රස්ත්‍රයන් ගහලා රට වහලා තිබියදීත්, කොරෝනා කාලයේදිත් අපි දෙන්නා පිටපත් ලිව්වා. හැබැයි ‘‘නිව්ස් පේපර්’’ චිත්‍රපටයේ පිටපත ලිව්වේ අවුරුදු පහකට පෙරදියි. මාත් පත්තර කාරයෙක් වෙච්ච නිසාත් මේ ප්‍රධාන සිරස්තලය කියන දේ මුල් කරගෙන තමයි මෙහි පිටපත ලිව්වෙ. සිරස්තලය නිසා අසරණ පවුලකට සිදු වූ අසාධාරණයක් ගැන කියැවෙන සිදුවීමක් මුල්කරගෙන චිත්‍රපටය ගලා යන්නේ.
මාධ්‍ය කියන්නේ සෑම අංශයක්ම විවේචනය කරන අංශයක්. නමුත් මාධ්‍යයටත් ප්‍රශ්න තියෙනවා නේද, අපෙනුත් වරදක් සිදුවෙනවා නේද? කියන තේමාව යටතේ මේ තිරපිටපත ලියන්න පටන් ගත්තේ. හැබැයි මේ විදියට ‘‘නිව්ස් පේපර්’’ අධ්‍යක්ෂණය කරන්න අපි දෙන්නගේ අදහසක් තිබුණේ නැහැ. ‘‘ධර්ම යුද්ධය’’ චිත්‍රපටය රඟපාන කාලයේදී ජැක්සන් ඇන්තනි අයියා හිටියේ මගේ කාමරයට එහා කාමරේ. අපේ මේ පිටපත එයා කියවලා තිබුණේ. දවසක්දා රාත්‍රියේ එයාගේ මල්ලී සුදත් ඇන්තනී එක්ක මම කතා බහ කරන අතරේ අයියා උඹගේ අර පිටපතට හරි කැමතියි කිව්වා. ඒක හරි ප්‍රබල තේමාවක් කියලත් කිව්වා.
මට ඇතිවුණේ පුදුම සතුටක්. රාත්‍රි 12ට මම සරාට කෝල් එකක් අරගෙන මචං ජැක්සන් අයියා අපේ ෆිල්ම් එක කරන්න ලැහැස්තියි කියලා කිව්වා. එදා පාන්දර දෙකට ජැක්සන් අයියාට ඇහැරවලා එහෙනං අපි මේක කරමු කියලා කිව්වා. ඒත් පසුව විවිධ හේතු මත සහ ජැක්සන් අයියාගේ කාර්ය බහුල වීමත් එක්ක ඒ වැඩේ කෙරුණේ නැහැ.
මේ විදියට කාලයක් යද්දී එක්තරා උත්සවයකදී සරාට බන්ධුල ගුණවර්ධන සර් හම්බවෙලා තිබුණා. සරා ආර්ථික විද්‍යාව ඉගෙන ගෙන තියෙන්නේ ඒ දිනවල බන්ධුල සර්ගෙන්. ඒ දැන හැඳිනීම තිබුණේ. මේ පිටපත ගැන එදා සරා බන්ධුල සර්ට කියලා. පසු දිනෙක අපි දෙන්නට බන්ධුල සර් එන්න කිව්වා. ගියාම අපි දෙන්නා ඉදිරියේම එච්.ඩී ප්‍රේමසිරි මහත්තයාටයි, රවීන්ද්‍ර ගුරුගේටයි කෝල් එකක් ගත්තා.
මේ කොල්ලෝ දෙන්නගේ මේ වැඩේට අපි උදවු කරමු. හැබැයි මට නම් තනියම සල්ලි දාන්න බැහැ තුන්දෙනාම දාලා කරමු කිව්වා.
මේ කතා බහෙන් පසුව සාකච්ඡාවක් සඳහා අායෙත් දවසක් අපට ලැබුණා. නිෂ්පාදනය කරන්න දැන් මේ වැඩේට තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා. ආචාර්ය බන්ධුල ගුණවර්ධන, එච්.ඩී.ප්‍රේමසිරි සහ රවීන්ද්‍ර ගුරුගේ. දැන් එතකොට කවුද අධ්‍යක්ෂණය කරන්නේ කියන ප්‍රශ්නය ඒ වෙලාවේ අපට ආවා.
‘‘ඔය දෙන්නම ලියපු එකේ, ඉතිං ඔය දෙන්නම කරගන්නකෝ’’ කියලා ප්‍රේමසිරි මහත්තයා කිව්වාම මට හීන් දාඩිය දැම්මා. සරායි මමයි මූනට මූණ බලාගෙන ඔළුව වැනුවා.
වෙනත් අංශවල බොහෝ දේ කරලා තිබුණට අපි දෙන්නට මේ අධ්‍යක්ෂණය කියන දේ නුහුරුයි. ඒ හැරත් ඒක ලොකු වගකීමක්. ඒත් ඒ වගකීම බාරගෙන අපි මේක කළා. දැන් මේ චිත්‍රපටය තිරගත කරවීමට තවත් අභියෝගයක් කොරෝනා වලින් පස්සේ මෙරට සිංහල සිනමාව නැවත පටන් ගන්නේ මේ ‘‘නිව්ස් පේපර්’’ චිත්‍රපටයෙන්. නිෂ්පාදක මහත්වරුන් එක්ක අපි මේ තැබුවේ භායානක පියවරක්. සමස්ත කලාව වැසී ගිය මොහොතක, සිංහල සිනමාව බේරා ගන්න අපි තැබූ නිර්භීත පියවරක්.
තිරමාදුර පුද්ගලික ජීවිතේ කොහොමද?
දූලා දෙන්නයි, නෝනයි මමයිනේ. මේ ළඟදී දවසක මගේ ලොකු දුව මට හරි සතුටු හිතෙන කතාවක් කිව්වා.
තාත්තා මෙචචර කල් ගොඩාක් මහන්සිවෙලා ගොඩක් දේ කළානෙ. දැන් විවේක සුවයෙන් ඉන්න, අපි හම්බ කරලා කන්න බොන්න දීලා තාත්තාව බලාගන්නම් කීවා. දරුවෙක්ගෙන් එහෙම අහන්න කොච්චර වාසනාවන්ත වෙන්න ඕනෑද, ඒක කොච්චර සතුටක්ද, ඒ සතුට මට වචනයෙන් පිට කරන්න බැරි තරම්.
අපේ ගමන පටන් ගත්තෙ වීදි නාට්‍යයෙන්
– සරත් කොතලාවල
සරත් කියන්නද? කොතලාවල කියන්නද?
වැඩි දෙනෙක් කතා කරන්නේ සරත් කියලා. සරා කියලත් සමහර අය කියනවා.
නෝනා කතා කරන්නේ කොහොමද?
‘සරා’ කියලයි.
සරා කිව්වාම ටිකක් චණ්ඩියෙක් වගෙයි?
නම එහෙම වුණාට අපි එහෙම නැහැ. සර්ව සාධාරණව ජීවත් වන මිනිස්සු. ඒක මේ පවතින සිස්ටම් එක ඇතුළේ හරි අසීරු දෙයක්. ඒත් පරිස්සමින් එහෙම වෙනවා.
කියමුකෝ බලන්න ගෙදර විස්තර එහෙම?
දුවයි, පුතායි. මමයි බිරිඳ සමන්තියි. සමන්ති පසුගිය දිනවල අලුත් වැඩක් පටන් ගත්තා. පං වලින් සපත්තු හදන පුංචි ව්‍යාපාරයක්. ඒක් තවම ළදරු අවදියේ තියෙන්නේ. තනිකරම දේශීය නිෂ්පාදනයක්. එයා ඒ වැඩේ කරගෙන යද්දී ලොකු දුව ඉසුරි සංදීපනී. මේ වසරේ උසස් පෙළට ලැහැස්ති වෙනවා. එයා ඉගෙන ගන්නේ නුගේගොඩ අනුලාවෙ. පුතා ඉසුරු මනුෂ පන්නිපිටියේ ධර්මපාලයේ 9 පංතියේ ඉගෙන ගන්නවා.
කුමාරට කතා කරන්නේ කුමාර කියලද? තිරමාදුර කියලද?
‘කුමාර’ කියලා.
කුමාර නම් කියන්නේ ‘සරා’ අමුම අමු ගැමියා කියලා?
මෙහෙමයි ගමක උපන්නේ. තවම ගමේ. හැබැයි දැන් මේ පළාත නාගරිකරණය වෙලා. කොහොම වුණත් ගැමියා තමයි. රබර් කිරි කැපිල්ලයි කුඹුරු වැඩයි, ගමේම තමයි ඉතින්.
අදටත් කිරි කපනවද?
දැන් නම් මේ පැත්තේ රබර් නැහැ. තිබුණු රබර් ගැලවිලා. දැන් රබර් වෙනුවට පොල් හිටවලා. හැබැයි කුඹුරු ටික නම් තියෙනවා. ඒත් අද මං ඒවායේ වැඩ නැහැ. අඳේට දීලා. පසුගිය වසර කීපයේ පුරන් වෙලා තිබුණේ. හැබැයි කොරෝනා කාලයේදී ගෙදරට වෙලා ගොවිතැන් කළා. අතට අහුවෙන දේ වගා කළා. ඒවා තමයි මේ දිනවල කෑමට ගන්නේ.
සරාට – මේ කුමාර මිතුරා පෑහුණේ මොකක් නිසා කියලද හිතන්නේ?
සමාජය හා මිනිස්සු ගැන දරන ආකල්පය පොඩි සමානාත්මතාවයක් තියෙනවා. ඒක තමයි ප්‍රධානම හේතුව. අපි දෙන්නා අන්ත දෙකක හිටිය නම් නිර්මාණයක් එකට එකතු වෙලා කරන්නත් බැහැනෙ. බුද්ධ දර්ශනයට අනුව ජීවිතය ඉතා සරලව ගෙවන්න සහ ඒ දර්ශනයට අනුව අදහස් ගැලපීමකුත් තියෙනවා. නිර්මාණ කිරීමේදීත් ඒ සිතිවිලි අදහස් ගැලපීම නිසා ඒවා කරන්න පහසුවක් වුණා. මේ සමාජයේ පවතින සිස්ටම් එක ගැන අපි දෙන්නටම තියෙන්නේ අකමැත්තක්. ඒ වගේම අතීතයට ගියොත් අපි දෙන්නම පටන් ගත්තේ වීදි නාට්‍ය වෙතින්. කුමාර ගාමිණි හන්තොටුවේගම මහතා යටතේත්, මම ජයලාල් රෝහණ මහතාගේ දිරිය කැදැල්ල වීදි නාට්‍ය කණ්ඩායමෙත් හිටියා. අපි දෙන්නම මුල ඉඳලා පටන් ගත්ත දෙන්නෙක්. පවුල් පසුබිම ගත්තත් විශාල පවුල්වල අය නෙවෙයි. සාමාන්‍ය පවුල්වල ජනතා නියෝජනයක්. ඒ විදියට ආපු නිසා පල්ලෙහා ස්ථරයේ ප්‍රශ්න අපි දන්නවා. ඒ ප්‍රශ්න අපි හඳුනනවා. ඒවා කෙරෙහි ඇහැ කන ඇරගෙන ජීවත්වීම නිසා ප්‍රශ්න වලට ඒ සියලු දේ පාදක කර ගන්නවා.
‘‘කුමාර සහ සරා’’ අතර වූ තවත් සමාන කම් ගැන කිව්වොත්?
බොරුව සමාජගත වෙලා ඉන්න අකමැතියි. මම කුමාරට වඩා වැඩිමල්. ඒත් මේ සිස්ටම් එක ඇතුලේ මේ ගෙවන ජීවිත කියන්නේ බොරුවක් කියලයි හිතෙන්නේ. අපි මුළු ජීවිත කාලයම කරලා තියෙන්නේ ජීවත් වෙන්න සල්ලි හම්බ කිරීම විතරයි. වන ගත වූ ස්වාමීන් වහන්සේලා ඇතුළු බණ භාවනා කරන අය හැර මේ සිස්ටම් එකෙන් ගැලවෙන්න හදන අය හැර අනෙක් හැමෝම කරන්නේ ජීවත් වෙන්න සල්ලි හම්බ කිරීමම නෙවෙයි. බෞද්ධ දර්ශනය එක්ක අපි දෙන්නම හිතන විදියට බැඳීම් අපට සීමිතයි. සිස්ටම් එක ඇතුලේ හුදෙකලා වෙන්න තමයි බලන්නේ. මිනිස්සු ජීවත් වෙන්න ටාගට් හොයනවා මිසක් මේ සිස්ටම් එකෙන් මිදෙන්න ඈත්වෙන්න ටාගට් හොයන්නේ නැහැ. ජීවිතයේ එකක් ඉවර වෙන කොට තව ටාගට් එකකට යනවා. එතකොට මුළු ජීවිත කාලයම කරලා තියෙන්නේ අනෙක් මිනිසා ගැන නොසිතා ආත්මාර්ථකාමීත්වය ගැන හිතලා කටයුතු කරලා මැරිලා යන එකයි. හැබැයි අපි දෙදෙනා එතැන නැහැ.
මේ රටේ යුද්ධය ඉවර වුණාට පසුව එහි අතුරුඵලයක් ලෙස තණ්හා රති රඟා ෆිල්ම් එක කළා. ඊළඟට දැන් පෙන්වන ‘‘නිව්ස් පේපර්’’ ෆිල්ම් එක කළා. යුද්ධයෙන් පසුව ජීවත ගැන සොයා යෑමක්. ‘‘නිව්ස් පේපර්’’ චිත්‍රපටය මේ වගේ මොහොතක රට නැවත ටිකෙන් ටික ඇහැරමින් තිබියදී සෞඛ්‍ය නීති රීති වලට අනුකූලව එය තිරගත කරවීමට නිර්භීත පියවරක් ගත් අපේ නිෂ්පාදක මහත්වරුන් තිදෙනාට ගෞරවය පුදන්න ඕනෑ.
