ජනාධිපතිවරණය සදහා උතුරු-නැගෙනහිර දේශපාලන පක්ෂ සහ සිවිල් සංවිධාන එක්ව පොදු අපේක්ෂකයෙකු ඊයේ තෝරා ගෙන ඇත. නමුත් දැන් තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නය තමයි අපේ කඳුකර ජනතාව ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයට මුහුණ දෙන්නේ කොහොමද කියන එක. කවුරු ජනාධිපති වුණත් තමන්ගේ මූලික ප්‍රශ්න විසඳෙන්නේ නැති බව කඳුකරයේ ජනතාව හොඳින්ම දන්නවා. 1977 අපේ කඳුකරයේ ජනතාව ඡන්දය දී තමන්ගේ පළමු නියෝජිතයා පාර්ලිමේන්තුවට තෝරා යැවු දා සිට බොහෝ දුරට මහා ජාතිය කියන දේ කරන දේශපාලනයක් දක්නට ලැබේ.
ඒ වාගේම කවුරු ජනාධිපති වුවත් තමන්ට ඡන්දය දුන් ජනතාවගෙන් යමක් කර කාලය ගත කරනවා යන මානසිකත්වයෙන් කඳුකර දේශපාලකයෝ කාලයක් තිස්සේ තම දේශපාලනය ඉදිරියට ගෙන ගියහ. ඒ වගේම ලාංකීය දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් කඳුකර ප්‍රජාව කිසිම දවසක තර්ක දේශපාලනයට හුරු නැහැ. ඔවුන් ප්‍රේක්ෂකයින් සහ ඡන්දදායකයින් පමණි. මෙහෙ ඡන්දෙ එනකොට කඳුකරයේ මිනිස්සුන්ට තීන්දු කරන්න දෙයක් නෑ ඊට කලින් මෙතන ඉන්න කඳුකර පක්ෂ ජාතික පක්ෂවලට සහයෝගය දෙන්න ලෑස්ති වේ.
ජනතාවගේ ප්‍රශ්නවලට කලින් දේශපාලනඥයන්ට පෙනෙන්නේ ඇමැතිකම්, බල ආශාවයි. මෙතෙක් කල් කඳුකරයේ නියෝජිතයන් නොදුටු කඳුකරයේ මූලික ගැටලු නව ජනාධිපතිවරයා විසඳීමට යනවාද? කඳුකර ජනතාවගේ දේශපාලන කීර්තිය වසර 200ක් තිස්සේ අටවැනි පරම්පරාව සමඟ ජිවත්වන භූමීයේ බැඳී පවතී. වසර 200කට පසුවත් ලයින් කාමර ජිවිත වෙනස් වී නැත. ඔවුන්ට ඉඩම් අයිතියක් නැහැ. නිසි ප්‍රවාහන පහසුකම් නොමැති අතර මූලික පහසුකම් ඉතා අඩුය. සුඛෝපභෝගී වාහනවල සහ අධි සුඛෝපභෝගී බංගලාවල ජීවත් වන උඩරට දේශපාලන නියෝජිතයන් ලයින් නිවාසවල ජීවත් වන අපේ ජනතාවගේ වේදනාව දැන ගැනීමට යනවාද? අප මෙතෙක් ඡන්දය දුන් පක්ෂ මේ තරම් අභිමානයෙන් ජීවත්වීමේ සංස්කෘතියක් ගොඩනගා තිබේද? කඳුකර ජනතාව අපේ ජීවනාලිය යැයි වේදිකාවල කෑගසන දේශපාලකයෝ කෙටි කලකින් සැප දේශපාලනය පවත්වාගෙන යාමට ජාතික පක්ෂ සමඟ සහයෝගය දැක්වීමට පටන් ගනිති.
කදුකර දේශපාලනය ගත් කල අපේ ජනතාවට මූලික දේශපාලන අයිතීන් සහ මූලික පහසුකම් ලබාදීමට පසුගිය දේශපාලන පක්ෂ මෙන්ම වත්මන් දේශපාලන පක්ෂද අපොහොසත් වී ඇති බව අවිවාදිත කරුණකි. කම්කරු ජනතාවගේ දෛනික වැටුප් ගැටළුව ඊට කදිම නිදසුනකි. කඳුකර නායකයින්ගේ නොහැකියාව මැනවින් හෙළිදරව් වන්නේ මෙහිදීය. තත්ත්වය මෙසේ වන විට අපේ කඳුකර ප්‍රජාව ඉදිරි ජනාධිපතිවරණයද කිසිදු සහනයක් ගෙන නොදෙන බවයි කදුකර ජනයා දකින අතර එය අමතක නොවන කරුණකි.