ඊයේ (10) පාර්ලිමේන්තුව රැස් වුණේ, මේ මොහොතේ රටම කතාවෙන එකතු කළ අගය මත හෙවත් වැට් බදු සංශෝධන පනත් කෙටුම්පත සම්මත කිරීමටය.
කෙසේ වෙතත් ගණපූරණය නොමැති වීමෙන් එම විවාදය නවත්වා පාර්ලිමේන්තුව අද දිනය දක්වා කල් තැබීමට නියෝජ්‍ය කථානායකවරයාට සිදුවිය.
ජනතාවට සංවේදී කාරණයක් වූ වැට් බදු සංශෝධන පනත් කෙටුම්පත සංවාදයට ලක් කිරීම සඳහා මෙරට සිටින දෙකෝටි විසි ලක්ෂයක් වූ පුරවැසියන් අතුරෙන්, පුරවැසියා විසින් ම තෝරා පත් කරගනු ලැබුණු මහජන නියෝජිතයෝ 225ක් දෙනෙක් සිටිති.
එකී දුලබ අවස්ථාව පුරවැසියා විසින් ඔවුනට ලබා දී ඇත්තේ, නියෝජිතයන් රාජ්‍යයට හා පුරවැසියාට යහපත් යමක් කරනු ඇති බවට යන චේතනාවෙනි.
එක් දිනක පාර්ලිමේන්තුව පැවැත්වීම උදෙසා වැය වන මහජන මුදල රුපියල් කෝටියකට ආසන්න වේ.
සුඛෝපභෝගී වාහනවලින්, රජයෙන් ලැබෙන ඉන්ධනවලින් හා ආරක්ෂකයන් ද පිරිවරාගෙන සැපවත් ගමනකින් මහජන නියෝජිතයන් පාර්ලිමේන්තුවට එන්නේ, සැබැවින් ම මහජන අභිලාෂයන් සාධනය කිරීම උදෙසා ද? එය බරපතළ ප්‍රශ්නාර්ථයකි.
මීට පෙර ද පාර්ලිමේන්තුවේ නියෝජිතයින් හැසිරෙන හැටි අපි දැක ඇත්තෙමු.
සෙංකෝලය උස්සන් දිවූ මහජන නියෝජිතයන් අපි දුටුවෙමු.
පාර්ලිමේන්තුවට මිරිස් කුඩු රැගෙන ආ නියෝජිතයන් අපි දුටුවෙමු, පාර්ලිමේන්තු බිමේ පොරබදමින් පෙරළි පෙරළී මල්ලවපොර තරග පෙන්වූ නියෝජිතයන් ද අපි දුටුවෙමු, රාජ්‍යයේ උත්තරීතර ආයතනයක් වන පාර්ලිමේන්තුව මහජන නියෝජිතයන් විසින් අමු අමුවේ කෙලෙසූ අවස්ථාවල ලැයිස්තුව නම්, ලියා හමාර කළ නොහැකි තරමට ම අතිදීර්ඝ එකකි.
ඊයේ සිදු වූ සිදුවීමෙහි විශේෂත්වය වන්නේ, වැදගත් ම විවාදයක් පවතින අතරවාරයේ ගණපූර්ණය නොමැති වීමෙන් පාර්ලිමේන්තුව කල් තැබීමට සිදුවීමයි.
ආහාර, ඉන්ධන, ප්‍රවාහන දීමනා, මන්ත්‍රී දීමනා, විදුලිය, ආරක්ෂාව, පාර්ලිමේන්තු කාර්‍ය මණ්ඩලයේ වියදම් ආදී වියදම් සියල්ල ම දරන්නේ මෙරට බදු ගෙවන ජනතාව ය.
ඒ කිසිවක් ගැන නොසිතා මහජන නියෝජිතයන් මෙසේ, පාර්ලිමේන්තුව අම්බලමක් කර ගැනීම පුරවැසියා විසින් කියවා ගත යුත්තේ කෙසේ ද? එය ද ඊයේ සුවිශේෂ දිනයක වීම අරුමයකි.
උදෑසන සැසිවාරයේ පාර්ලිමේන්තුව තුළ සිටි මන්ත්‍රීවරුන් ඊළඟ සැසිවාරය තුළ පාර්ලිමේන්තුවේ අසුන් නො ගත්තේ ඇයි? එය ඔවුන් තුළ ඇති වගකීම් විරහිත භාවයද නැතහොත් වැට් බදු පනත ට දැක්වූ විරෝධයක් දැයි දන්නේ ඔවුන් පමණි.
රුපියල් කෝටියක් නම් මොකක් ද වැනි සරල හැඳින්වීමකින් මහජන නියෝජිතයන් පාර්ලිමේන්තුව අමතක කර දැමුවා ද? අවසාන වශයෙන් පැවසිය යුත්තේ, මහජන මුදල් නාස්ති කරමින් මෙසේ නියෝජිතයන් හැසිරීම පුරවැසියා විසින් සරල කාරණයක් ලෙස ගෙන නො සිටිය යුතු බව ය.